تازه ترین نظرات

بفرمایید بعد از حوزه علمیه شدن آموزش و پرورش ، دستگاه تعلیم و تربیت نظامی و میلیتاریستی هم شده است؟!

حاج آقا محمدیان ، شما با صفای باطن گفتید ،درخواست منابع مالی برای برنامه های سال آینده نمی کنید و بعضی فکر می کنند سازمان چاه نفت دارد و یادشان می رود که با تدبیر شما حساب داری عملیاتی در سازمان اعمال می شود. من خواهش می کنم اعلام کنید تأمین اعتبارات مورد نیاز ضرورت دارد و البته پیش از همه لازم است به الزامات اجرایی برنامه درسی ملی فصل ١٤ توجه ویژه صورت پذیرد.

با سلام ،بنده به عنوان ولی دانش آموز از نویسندگان کتابهای جدید پایه هشتم مخصوصا مطالعات اجتماعی و ادبیات فارسی تشکر می کنم و از زحمات حضرت آیة الله دکتر محمدیان به خاطر تحول در آموزش و پرورش قدردانی می کنم انشاالله اجرشان با امام زمان

با سلام و احترام ،به نوبه خودم از برگزاری مراسم رونمایی از کتابهای جدید التألیف و رسانه های آموزشی و تجلیل از مؤلفان و پدید آورندگان تشکر و قدردانی می کنم. انصافا گزارش مهندس جعفر آبادی بسیار ادیبانه و سنجیده بود و از داشتن رئیس سازمان و مدیر ارشدی با سواد و دانشمند که با تدبیر ودرایت سازمان را راهبری می کند برخود بالیدم.

"معلم باید مرجعیت علمی ،آموزشی و اجتماعی خود را به دست آورد تا در قامت راهبر آموزشی و اسوه و الگو ظاهر شود" این جمله از گفته های جناب آقای دکتر محمدیان در سالهای قبل به عنوان دبیر کل شورایعالی آموزش و پرورش است.
سؤال این است : آیا مرجعیت فکری ،فرهنگی معلمان اعاده شده است که از او انتظار راهبردی آموزشی برود؟! حداقل اگر نمی توان نیازهای مادی معلمان فراهم شود،نیازهای آموزشی و فرهنگی معلمان را بر آورده کنید.

باسلام
هفته ی دفاع مقدس را گرامی می داریم.
امیدوارم در این مسیر تعلیم و تربیت کودکان که قدم نهادم موفق باشم.

سلام علیکم قیمت کتابهای درسی همان است که در پشت جلد کتابها درج شده است. در صورت دریافت إضافی می توانید ، شکایت کنید . مگر اینکه در مدرسه با رضایت خود کتابهای دیگری را تهیه کرده باشید . البته این کار را ما توصیه نمی کنیم و استفاده ی غیر منطقی از منابع کمک آموزشی را سودمند نمی شناسیم.

باسمه تعالی
درد نامه یک معلم مدرک معادلی
در روابط اجتماعى،کسانى بر دلها حکومت مى‏کنند که دلشان راخانه مهر و محبت مردم کرده باشند. برعکس، آنان که «خود» را بیش از همه مى‏پسندند و «خود» را بیش از دیگران دوست دارند و آسایش و راحتى خود را بر دیگران ترجیح مى‏دهند، نه نزد خدا و رسول اعتبارى‏دارند، نه در دل و جان مردم، جایى و موقعیتى .
سلام،سلامی که از سوز دل یک فرهنگی با سابقه ی 20 ساله بگوش می رسد.معلمی که که عناوینی چون معلم نمونه کشور،پزوهشگر برتر استان،بسیجی نخبه کشور و ...عناوینی که در این مجال نمیگنجد را یدک می کشد.اصلا بگذریم من را یک معلم ساده بدون هیچ یک از این عناوین فرض کنید .معلمی که دوران تربیت معلم ممتاز و 3 سال داوطلبانه در نقاط محروم استان خویش تدریس نموده است.با مشقت فراوان آزمون کارشناسی داده است و با هفته ای 3 روز تدریس و 3 روز دانشگاه آنهم با فاصله ای 400 کیلومتری شاگرد اول بوده است.دوران کارشناسی که هم اینک میگویند نباید آزمون میدادیم و شرکت میکردیم .همان کارشناسی که الان بعد از سالها آنرا چماق کرده و بر سر ما عده ای از فرهنگیان می زنند.گناه ما چیست که مسئولین وقت اهمال کردند و ما را بیخبر از همه چیز درگیر مسئله ای بنام مدرک معادل کردند!!!اصلا باز هم از این که معلم هستم و آینده سازان جامعه را به دستان ما سپرده اند هم بگذریم .من یک شهروند ایرانی هستم زاده ایران آزاد که حاضر نیستم ذره ای از خاکم را به اهریمن بسپارم.رهبرم را عاشقانه دوست دارم و به ایرانی بودنم افتخار می کنم.آیا با تمام این اوصاف من شهروند ایرانی را باید از حق تحصیل محروم کنند؟آیا حق دارند به خاطر خطای دیگران مرا محکوم کنند؟ جای بسی تعجب است که اهمیت اتباع کشورهای همسایه از من شهروند بیشتر است به آنان اجازه تحصیل می دهند و به امثال من نه!!!جالب ان است که شخص دوم کشورم مقام ریاست جمهوری و ارگان تصمیم گیری چون شورای عالی به ما اجازه ی دهند و مصوبه ابلاغ می کنند اما وزیران آموزش و پرورش و علوم نه تلاشی می کنند برای ابلاغ .و حتی عده ای گستاخانه امضای ریاست جمهوری را صراحتا اعلام می دارن که قبول نداریم (شاه می بخشد و وزیر نمیبخشد). در حالیکه باید به آنان خاطر نشان کرد :گوهر «خدمتگزارى به مردم‏»، تنها در دلهاى وارسته از منیت و خودخواهى یافت مى‏شود. خداى مهربان، بندگانش را دوست دارد.کسانى را هم که به بندگان خدا خدمت و مهربانى کنند، دوست مى‏دارد و این مقتضاى محبت و علاقه است.

بسا افسوس برحال معلمانی چون من .انان که شیفته علم هستند و سدی بزرگ در برابر آنان قرار داده اند.ما همیشه در سخن و سخن رانی استاد بوده ایم در مقام وزیر و وکیل و... داد از تحصیل علم و بالا بردن سطح تحصیلات می زنیم اما در عمل خودمان دیوار بلند بر سر راهشان می سازیم.وما متحیران مانده ایم دم خروس را قبول کنیم و یا قسم حضرت عباسشان را!!!!
بیشک تمام ما انسانها می دانیم اهمیت دادن به تحصیل و استاد نتیجه اش ابادانی و سربلندی کشور است.چرا که اساتید فرزانه اینده سازان را تعلیم و تعلم می دهند.حال با تمام این اوصاف آیا رواست عده ای از معلمانی که شیفته دانش و تحصیلند را به بهانه های واهی مایوس و از این حق مقدس محروم سازیم؟چه بر سرما آمده است که اینچنین تصمیم های غیر مسئولانه اتخاذ می کنیم؟!مگر فرهنگیان سال 1377 به بعد با مدرک معادل !!! بشر نیستند ؟از آن این مرز و بوم نیستند؟مگر عاشقانه در کلاسهای درس عشق و ایمان را به شاگردانشان تلمذ نمیکنند؟ که این چنین باید برای ادامه تحصیل ذلیل و خار شوند.شاید هم به خیال خام عده ای نامسئول اینان باید به هر صورت ممکن در این سطح متوقف شوند و حتی دم برنیاورند چرا که مدرک آنان معاد لست؟ در حالیکه واحدهای دانشگاهیشان از خیلی دانشگاهها بیشتر و مطابق با قانون بوده است.
این روزها دلم برای خودم و امثال خودم می سوزد چرا که هر کسی از راه می رسد برای ما سازی می زند و ما مانده ایم به کدامین ساز آه و افسوس سر دهیم!!هرکسی هرجور بخواهد برایمان قانون تفسیر می کند!واقعا سزاست اینطور به سخره گرفته شویم.آنهم معلمی که مولایمان امیر المومنین فرمود من علمنی حرفا قد صیرنی عبدا.کجایند آنان که بر منبرها سخن از علی علیه السلام می زنند و خود را پیرو او می دانند.این بود روش مولایمان؟آیا اینچنین معلم را ارج می نهاد که شما به ظاهر پیرو ها برسر معلمان طالب علم اینچنین عذاب می آورید؟
آنقدر درد در گلو دارم که مانده ام چه زمان و چه دارویی مرا تسکین خواهد داد! آنقدر اشک در حدقه چشمان جمع شده است که اگر سرازیر شود بی محابا راز مرا آشکار خواهد کرد که برای ادامه تحصیل باید اینچنین زجر بکشم فقط یک کلام:
خدایا دادمان را به درگاه عدل خودت آورده ایم آنجا که دیگر صغیر و کبیر نمیشناسد ،قادر لایزال دستان امیدمان را که تهی است از اتکای به بندگانت و سرشار از توکل بر خودت است را به رسم ادب به اسمانها بالا برده ایم باشد که نا امید برنگردد(الهی آمین)