سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت امام(ره)

سالگرد ارتحال امام راحل رضوان‌الله تعالی علیه، یادآور روزهای غم و اندوه ملت ایران در فراق رهبری است که هنگام مشایعت او به جایگاه ابدی متراکم‌تر از روز ورود او به خاک وطن، بعد از 15 سال دوری، صف در صف و دست در دست هم اشک حسرت می‌ریختند و اندوه مفارقت می‌خوردند.

آنها در ده سال پیروزی بعد از انقلاب اسلامی، غم‌ها و شادی‌های بسیاری را در جوار امام چشیده بودند. پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، استقلال و آزادی، استقرار نظام جمهوری اسلامی، تسخیر لانه جاسوسی، آبادانی کشور، یکپارچگی ملت، حضور جوانان در آزادی خرمشهر، عقب نشاندن دشمن و تسلیم او در برابر اراده ملت ایران همه و همه خاطره‌های شیرین ملت با امام خویش بود. اما آنها با پیر و مرشد خویش روزهای سختی را نیز سپری کرده بودند، حصر اقتصادی، تهاجم نظامی، بمباران‌های شبانه، موشک‌باران شهرها، آوارگی مهاجران جنگی، شهادت فرزندان، هفتم تیر و هشتم شهریور و بسیاری از مشکلات دیگر.

اما همیشه در این لحظه‌های شور و شیرین، گوارا و ناگوار امام را در کنار خود می دیدند، او رهبری بریده از مردم خویش نبود. صداقت در کلامش و کردارش موج می‌زد. او غمخوار همه غمدیده‌ها بود، تکیه‌گاه محرومان و مستضعفان. پژواک پیامش از مرزها گذشته بود، در آن سوی عالم دل‌ها مجذوب انقلاب ایران و مردم ایران و رهبری آن شده بود. هرچه فشارها زیادتر می‌شد، صلابت و استواری او بیشتر می‌شد و ملت دست الهی را در دم روح الهی او به وضوح می‌دیدند. وعده‌هایش به تحقق پیوسته بود.

به همین خاطر بود که مردم روز رفتنش عاشق‌تر از روز آمدنش به او بودند. امام یاد داده بود که خط او خط استقلال و آزادی کشور است. امام یاد داده بود که خط او خط انبیاء الهی در طول تاریخ است. امام آموخته بود که خط او خط مقابلة سنگر به سنگر با ذهنیت‌های ناروای روشنفکری وابسته است. امام آموخته بود که خط او خط سازش‌ناپذیری با ارتجاع و تحجر و التقاط است. امام به مردم آموخته بود که حضور آنان در صحنه تضمین کنندۀ امنیت و اقتدار ملی است. امام آموخته بود که تا پرچم لااله‌الاالله و محمد رسول‌الله به اهتزاز درنیاید و بانگ الله اکبر در جهان طنین نیافکند، مبارزه هست و تا مبارزه هست، ما هستیم.

امام خمینی بزرگ، موقع رفتن نیز به فکر امت خویش بود گنجینه‌ای گرانبها در هیأت وصیت‌نامه الهی ـ سیاسی به میراث گذاشت تا محتوای آن در طول سالیان دراز و تراز عمل انقلابی و اسلامی ملت و دولت باشد.

او با انگشت اشاره به حواریین خویش مردی را نشان داد که شایستگی بدوش کشیدن پرچم رهبری امّت را داشت. او در آخرین روزهای عمر خود ستون خیمۀ فتنۀ سقیفه ساده لوحی را کشید تا امت اسلام مجدداً گرفتار شورای خلافت نشود.

امروز بعد از نزدیک به سه دهه از تاریخ درگذشت آن امام فقید عظیم‌الشأن ـ که رحمت خداوندی بر او و یادگارانش باد ـ مردم ایران با زعامت رهبری معظم انقلاب اسلامی با صلابت تمام و با وفاداری کامل به ارکان جمهوری اسلامی، با استقرار کامل نظام مردم‌سالاری دینی، الگوی عملی و عینی احکام اسلامی را به نمایش گذاشته و با هوشیاری و بصیرت راه نفوذ بر خناسان و وسواسان بسته‌اند تا امانت را به حول و قوه الهی به دست امین الهی و ذخیره خداوندی، حضرت حجت‌ابن الحسن عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف بسپارند.

از درگاه خداوندی علو درجه و مرتبت در جوار رحمت خویش و قرب اولیاء الهی به همراه شهیدان پر افتخار انقلاب اسلامی، برای آن عزیز سفر کرده، امام خمینی بزرگ مسألت می‌داریم. انّه سمیعٌ مجیب

محی الدین بهرام محمدیان
13 خرداد 1396