ابراز تأسف از درگذشت استاد فرهیخته دکتر آذرتاش آذرنوش

بسم‌الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
آوخ ! شنیدن خبر درگذشت استاد آذرتاش آذرنوش برای من پر از تأسف و تأثر است. او استادی نامدار و چهره‌ای ماندگار در تاریخ علم و ادب و مردی بشکوه و فرهمند در صیانت و گسترش فرهنگ ایران بود.
با توجه رشته‌ی تحصیلی خود با آثار ایشان بویژه ترجمه های ایشان در موضوع تاریخ زبان و ادبیات عرب آشنا بودم اما با یک مراجعه علمیِ حضوری، ارادت ما به ایشان چندین برابر شد. در موقع تصحیح و تدوین و تنظیم کتاب شریف مجمع البحرین شیخ فخرالدین طریحی بر اساس فاءالفعل، برای بهره مندی از تجربه فرهنگ نگاری ایشان، به حضورش رسیدم. سخاوت علمی و دانش پروری ایشان مجذوبم کرد. وقتی نگاه شگفتانه مرا به خود دید، فرمود: اسم و فامیل من غلط انداز است ولی من هم اصالتم قمی است و بعد ادامه دادند شاید عربی خواندنم و علاقمندی به این حوزه بر اساس « کل شیئ یرجع الی اصله» باشد. در چند نوبت دیگری که به ایشان مراجعه کردم هر بار دوست داشتنی‌تر از قبل یافتم. بار آخری که با ایشان مشورت کردم نظر خواهی درباره آموزش زبان عربی در مدارس و کتابهای درسی عربی بود. اشاره کردند عربی مدارس باید در جهت فهم متون فرهنگی و دینی باشد و زبان و ادبیات فارسی را تقویت کند، اگر میخواهید حلاوتی داشته باشد و بچه ها لذت ببرند مکالمه را با متن‌های داستانی امروزی که در زبان فارسی شناخته شده‌اند، آموزش دهید.
خدایش بیامرزد، برای ما گنج شایگانی بود که از دست رفت و جز سوگ و آه چیزی نداریم رفتنش را با آن بدرقه کنیم.
فقدان این استاد گرانقدر را به جامعه‌ی علمی و ادبی، اساتید و دانشجویان و همه‌ی دوستداران و سوگواران از بستگان ایشان تسلیت می‌گوییم و از خدای مهربان رحمت و غفران برای ایشان و شکیبایی و پاداش برای بازماندگان مسألت می‌نماییم.
۱۵ مهر ۱۴۰۰
محی‌الدین محمدیان
رییس مرکز مطالعات فقهی تعلیم و تربیت