در آموزش و انتقال مفاهیم دینی روش های متنوعی وجود دارد که برای هر گروه سنی می توان از آنها با توجه به ویژگی آنان به صورت جداگانه یا ترکیبی استفاده کرد.

در بیان ویژگی‌های مشترک دوره نوجوانی که توجه به آن حائز اهمیت است، یکی از نکات مهم این است که نوجوانان در این دوره سنی به گروه همسالان خود علاقه‌مند بوده و برای پیوستن به آن اشتیاق زیادی دارند.

فرزندانی که در محیط خانوادگی و یا مدرسه با رفتارهای دینی پدر و مادر و یا معلمان و هم‌کلاسی‌های خود آشنا می‌شوند و درعین‌حال با پدر و مادر و معلم و مربی رابطه دوستانه و محبت‌آمیز دارند، بیش از دیگران و پیش از همه رفتارهای دینی و مذهبی را از خودشان نشان می‌دهند.

زیاد پرسیدن نشانۀ کم‌توانی ذهنی و به عبارت عامیانه «خنگی» نیست. بلکه پرسش زیاد کودکان نشانۀ علاقمندی آنان برای دانستن بیشتر است. علم و فهم از سؤال بر می‌خیزد و پرسش از دانستن ریشه می‌گیرد. کسی که دانای مطلق باشد نمی‌پرسد، همچنین شخصی که نادان است او نیز نمی‌پرسد. کسانی سؤال می‌کنند که می‌دانند. آنها برای دانستن بیشتر دوباره می‌پرسند.

باسمه تعالی
غریزه و فطرت انسانی از همان لحظه ولادت او فعال است. غریزه برای حفظ حیات حیوانی انسان در تلاش و تکاپو است و فطرت در جست‌وجوی کمال روحانی او را مدد می‌رساند.

باسمه‌تعالی
پدر و مادرها بازی با کودکان را فراموش نکنند.
پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله فرموده اند: هر کس که کودکی دارد باید خود نیز با او کودکی کند.

باسمه‌تعالی
در خانواده متعادل پدر و مادر برای ایفا نقش خود احساس مسئولیت کرده و آن را با آگاهی به انجام می رسانند. رفتارهای تربیتی و معاشرت های داخل خانه و نحوه روابط مقابل همسران با همدیگر بر روی فرزندان و رفتار آنان تاثیر مستقیم دارد.

خانه می تواند مهمترین مکان یادگیری و یاد دهی باشد مشروط به اینکه بیش از همه مادران فرصت های یادگیری را فراهم آورده و با خلق موقعیت های آموختن، فرزندان را به پرسش گری تشویق نمایند.

باسمه‌تعالی
خانواده کانون اصلی انتقال فرهنگ بین‌نسلی است. نتایج پژوهش‌های میدانی درباره خانواده، نشان می‌دهد آنچه از فرهنگ ملی، قومی و خانوادگی در بین اعضای خانواده تبادل و گفت‌وگو می‌شود دامنۀ تأثیر آن با آنچه در خارج از خانواده مطرح می‌شود یکسان نیست.