سؤالات سخنرانی در همایش

با عرض سلام ،ادب و احترام خدمت استاد عزيز جناب حجت الاسلام دكتر محمديان از فرمايشات گهربارتان در همايش رياضي دوره متوسطه اول بهره مند گشتم.اما درمقابل بعضي از فرمايشاتتان علامت سؤالي گذاشتم و در اين خصوص از مجري پرسيدم كه ما مي توانيم سؤال بپرسيم گفتند:خير.يعني به هيچ عنوان سوال ممنوع است،گويا بايد هميشه شنونده باشيم.بنابراين وبگاه شخصي شما را محلي براي پرسيدن سؤالات و درد دلي كه نگذاشتند در همايش بيان شود،قرار دادم. نخست درخصوص نامه بنده،به اين مضمون فرموديد" آن عزيز از جواب در خصوص همايش،برداشت نادرستي نموده است،در جريان همايش بوده ام اما در جريان هزينه ها نبوده ام".بنده چون آرم سازمان پژوهش و برنامه ريزي آموزشي را در بالاي سايت همايش ديدم، تصور كردم شما از برگزاركننده ها هستيد و در جريان مي باشيد و بنابر اين به شما نامه نوشتم.وچون در جواب نوشتيدكه" در جریان برگزاری این همایش نیستم و از سوی سازمان پژوهش برگزار نمیشود، احتمالا از سوی انجمن ریاضی باشد. " با خود گفتم حتماً شما در جريان نبوده ايد . بنابر اين مبادرت به نوشتن نامه دوم و چون جواب نداديد،نامه سوم را نوشتم.اما سؤال نخست .من دو نامه بعدي را كه ارسال نمودم، تاييد انتشار در سايت را نزدم. مي توانم بپرسم شما چرا در وبگاه خويش قرار داديد؟وچرا به گونه اي نمي نويسيد كه قابل تفسير نباشد؟ دوم: در همايش فرموديد "30 سال در جا زدن كافي است".منظور شما از اين جمله چيست ؟يعني اين همه افتخارات علمي كه هر چند گاه در رسانه ها پخش مي شود و نتيجه مستقيم آموزش است،در جازدن مي باشد؟در كجا در جا زديم؟آيا فكر مي كنيددر عرصه ارتباطي كه شما روابط چهارگانه در نظر گرفته ايديعني ارتباط با خود،خلق،جهان و خدا خللي وارد شده است و در اينجا در جا زديم؟ واينها بايد با تغيير كتب درسي ترميم شود؟ سوم:فرموديد زمخت گويي ،نقادي نيست. گفته اند كه دوست تو آن است كه تو را بگرياند.اگر بنا باشد همه اش تعريف و تمجيد باشد-آنچه در همايش ديدم-اين كه ديگر نقادي نيست.شرط لازم نقادي زمخت گويي است تا فرد به هوش آيد.بيماري كه به علاج نياز دارد،بايد درد آمپول ،جراحي، و بريدن و ...را تحمل كند در غير اين صورت از درمان خبري نيست.با اين سخن موافقيد؟منظورتان از زمخت گويي چه بود؟ چهارم: شكي نيست كه كتابهاي ما بايد تغيير مي كرد و احتمالاً كتابهاي درسي نيز باعث اين در جازدن شده بوده است.مي خواهم بپرسم كه شما فرش دستبافي داريد كه 30 سال زير پايتان بوده و هنوز هم قابل استفاده است و مشكلي ندارد.آيا با اين حرف كه شرايط تغيير كرده وبايد به روز شد(فرموده جناب بيژن زاده در خصوص تغيير روش به فعاليت محوري)، فرشتان را با دستپاچگي عوض مي كنيد؟ گيرم عوض كرديد آيا فرش را به فرش بهتري تبديل مي كنيد يا تبديل به زيلويي دست دوم مي كنيد؟آيا در تغيير اين فرش از افراد مجرب و ماهر بهره مي برديد و اين تغيير را انجام مي داديد يا دست آدم هاي كار نابلد و تازه كارمي داديد تا تجربه اي كسب كنند؟كتب درسي ما چنين وضعي را پيدا نموده است.هنوز سه سال از تاليف كتاب ششم نگذشته است تغيير آن آغاز شد.چقدر بايد تاوان تجربه كردن را بپردازيم .من از اين نسلي كه به كلاس نهم رسيده است و با تغييرات شما رشد يافته است چيزي نمي گويم كه آينده نشان خواهد كه آيا آن روابط چهارگانه تحقق يافته يا نه.اما از زبان حضرت حافظ اين را مي گويم كه: خدای را به می‌ام شست و شوی خرقه کنید که من نمی‌شنوم بوی خیر از این اوضاع من هزينه را پرداخت و در همايش شركت كردم،تا به آينده سازان بگويم در حد توان خويش تلاش كردم تا مسؤلان را متوجه عمق فاجعه كنم.با اين كه مي دانستم اين همايشي است كه مي خواهند مهر تاييدي بركتاب هاي تاليفيشان بزنند و از خودشان تمجيد و تعريف كنند و برگي برنده بسازند و بقبولانند،همگاني كه آگاهند اين تغييرات راقبول دارند و تاييد مي كنند.اما اين طور نيست! بگذار مرا از ناآگاهان بپندارند. انشا الله درمقابل خداوند حكيم و آيندگان ايران عزيز سر بلند باشيم. سيد بلند كن دست خود را به درگاه خالق،بگو خدايا چنان كن كه مشمول ويل المطفين نباشيم ومن الله التوفيق 21/12/1394