تسلیت درگذشت حضرت آقای فضل‌الله مکرمی رحمت الله علیه

بسم‌الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
شنیدن خبر درگذشت استاد گرانقدر و معلم و مربی دوره نوجوانی‌ام حضرت آقای فضل‌الله مکرم رحمت الله علیه موجب تأثر و تأسف شدید گردید.

معلمی شجاع،خیرخواه ،روشن بین و روشنگر که لحظه به لحظه‌ی ساعات حضورش در کلاس درس همراه با شور و شعف ، دمیدن روح پرسشگری ،نقد حال و مقال بود.
درس انشاء ، ساعت تمرین اندیشیدن و نوشتن و درس تاریخ و علوم اجتماعی فرصتی برای یافتن پاسخ چرا ما با سابقه‌ی تمدن طولانی ،تازه دم از رسیدن به دروازه تمدن بزرگ می‌زنیم؟!!
این ها آغازی برای رشد سیاسی دانش‌آموزانی بود که گاه خود موجب ابتلاء و ملال استاد می‌شدند.
در این سالها(۵۳تا۵۵) مدرسه راهنمایی تحصیلی فرقانی برای من و دوستانم علاوه بر مدرسه و کلاس ،کلوپ سیاسی هم بود. خوشبخت از آن بودیم که علاوه آقای مکرم در مدرسه و مسجد معلمان دیگری نیز داشتیم که اشتهای سیاسی ما را درک می‌کردند.
آقای مکرم در راه اندازی اعتصابات سال ۵۷ و در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در مقابله با جریان‌های انحرافی و تشکل معلمان فعال بودند و در برهه‌ای نمایندگی شهید آیت‌الله مدنی را در انجمن اسلامی معلمان و دانش آموزان بر عهده داشتند.
در این سال های اخیر نیز با آنکه من در تهران بودم با ایشان و برخی از معلمان خود ارتباط داشتم و معمولاً هفته معلم بهانه‌ای بود برای دیدار و گفت و گو.
نقدهایش را به گوش جان می‌شنیدم و طنزهایش به شوق می‌خواندم.
صبوری و شکیبایی در برابر آلام جسمی و روحی و تحمل کناره گیری از تدریس و زاویه گزیدن در شهرستان جان او را صیقل داد . همو که در آخرین گفتگوی تلفنی ،زبان شکر گشود و دیدار حق را آرزو کرد. روحش شاد و جانش در جوار رحمت حق متعالی باد.
به برادرم آقا فرزاد و خانواده محترم استاد و فرزندان و شاگردانش صمیمانه تسلیت می‌گویم.
۱۵ شعبان المعظم ۱۴۴۶ مطابق با ۲۶ بهمن۱۴۰۳
محی الدین بهرام محمدیان