تسلیت به مناسبت رحلت علامه محمدرضا حکیمی طاب ثراه

بسم الله الرحمن الرحیم
إنّا للّه و إنّا الیه راجعون
رحلت پر از تأسف و غم‌انگیز استاد علامه محمدرضا حکیمی طاب ثراه موجب تأثری عمیق گردید.

مراتب علمی،فقهی و جان‌مایه‌های اندیشگی ایشان برای همگان از اهل علم و خرد معلوم است.او معنای حقیقی حیات را در وحی‌خداوندی و کلام نورانی پیامبر و اهل‌بیت او،علیه و علیهم السلام یافته‌ بود و با تعهد تمام تلاش می‌کرد تشنگان را به آبشخور زلال و کوثر جاری آن رهنمون شود.
چندین نوبت و فرصت،توفیق زیارت ایشان را در کنار استاد بزرگوارم علامه محمدتقی جعفری رحمةالله علیه یافته بودم. خاطرات درس آیت الله العظمی میلانی،گفت‌و‌گوها و نامه نگاری با بزرگان اندیشه و اندیشه ورزان ایرانی و خارجی همراه با آرزوهای بزرگ برای امت اسلامی و تحقق عدالت و حاکمیت فرهنگ و گاه با چاشنی نقد و انتقاد و پرسش از یکدیگر مصداق واقعی اخوان الصفاء و خلان الوفاءبود.
نمی‌توان باور کرد آن حکیم عدالت که دلی آکنده از قرآن و جانی لبریز از ایمان و برهان داشت،رخ در نقاب خاک بپوشاند.
اینجانب ارتحال ملکوتی این بزرگِ قبیله‌ی عرفان قرآنی را به تمام شاگردان و دوستداران، حوزه‌های علمیه به ویژه حوزه‌ی علمیه‌ی خراسان و خاندان مکرم ایشان تسلیت عرض می‌کنم.امید آنکه به فضل و رحمت خداوندی در اعلی علیین همنشین امیرالمؤمنین صاحب کلام جاودانه و از پیوستگان صاحب قیام جاودانه حسین بن علی علیهماالسلام باشند.
انه ذوالفضل العظیم
۱۴محرم الحرام۱۴۴۳ مطابق با ۱شهریور۱۴۰۰
محی‌الدین بهرام محمدیان
رییس مرکز مطالعات فقهی تعلیم و تربیت