تسلیت به مناسبت درگذشت نویسنده انقلاب مرحوم امیرحسین فردی

رسیدن به آرامش ابدی پس از تلاش گسترده و جهاد مستمر علمی و عملی از آن مردانی است که زندگی خود را با نام پروردگار آغاز کرده‌اند و بر آن قول و عقیده استقامت ورزیده‌اند؛ کسانی که در طول حیات خود از انتخاب چنین مرامی نهراسیده‌اند، بر جلوه‌گری‌های دنیا دل نباخته‌اند و یا از فقدان آن محزون نشده‌اند. امیرحسین فردی، نمونه‌ای اینچنین است که در واپسین نفس دنیایی خویش، ‌با بشارت فرشتگان الهی روح و ریحان بهشتی را نفس کشیده است؛ ان‌شاءالله.

هجرت زودهنگام امیرحسین فردی، نویسندۀ مؤمن و متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی با آنکه نشان سبکبالی و سبک‌باری اوست، اما بر دوستان و شاگردان، همراهان و همکاران وی که به او سخت دل بسته بودند، بسیار گران و سخت است. حلقۀ هنرمندان و نویسندگان بسیجی نگینی را از دست داده است که شب‌چراغ بزم مطالعات و نقد و بررسی‌های حوزۀ ادبیات داستانی و گفت‌وگوهای صادقانه و بی تکلف و بی‌ریای بچه‌های مسجد بود.

امیرحسین فردی، که خود رنج فقر را در یافتن گنج معرفت و خلوص چشیده بود، بیش از دو دهه در کیهان بچه‌ها سپری کرد؛ از سپهر کودکان این مرز و بوم ستاره‌ها را به کهکشان شهدا رهنمون شد و در حلقۀ یاران مسجد جوادالائمه(ع) نه تنها نویسندگانی برای زمین بلکه راویانی از زمین برای آسمانی‌ها تربیت کرد تا در افق بالا الهام‌گر جشنوارۀ حبیب باشند.

اینجانب با تأثر و تأسف تمام، درگذشت این نویسنده و مربی مخلص و صبور و بی‌ادعای بسیجی را که سالیانی چند در فرهنگنامه قرآنی افتخار مصاحبت و معاشرت با او را داشتم، به جامعۀ فرهنگی و هنری و علمی و ادبی کشور، به‌ویژه به دوستان، همراهان، همرزمان و خانوادۀ گرانقدر و داغدارشان و تمام بچه‌های مسجد تسلیت می‌گویم. از درگاه خداوند برای آن فقید سعید رحمت و مغفرت واسعه و برای تمام دل‌سوختگان فراق آن یار سفرکرده صبر و اجر جزیل مسئلت می‌کنم. انّه یحبّ‌الصابرین

ششم اردیبهشت 1392
محی‌الدین بهرام محمدیان