بسم الله الرحمن الرحیم
در تاریخ پر پیشینه ی ملت ایران، روزهای مهم و باارزش و ماندگار اندک نیست. ولی روز دوازدهم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت یک روز کاملا متفاوت و استثنایی در تاریخ معاصر کشور ما و شاید یک روز بسیار شگرف و شگفت در تاریخ اسلام و ایران بشمار می رود.

هفده ربیع‌الاول سالروز ولادت پیامبر اکرم حضرت ختمی‌مرتبت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و زادروز حضرت امام جعفرصادق علیه‌السلام مذهب جعفری است. تقارن این دو ولادت نشان از وحدت دعوت پیام‌آور آسمانی و شریعت معلم و مربی بزرگ مذهب است.

یادآوری روزهای مهم در تاریخ، عبرت‌آموزی از گذشته و روشنگری برای فرداها را در پی دارد و روح مقاومت و شکرگزاری را در میان مردم در طول عصرها و نسل‌‌ها گسترش می‌دهد.نوزدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و پنجاه و شش، روز سر برآوردن شعله‌های آتش انقلاب اسلامی بعد از پانزده سال خمودگی در زیر خاکستر ظلم و ستم نظام ستم‌شاهی بود.

باسمه تعالی
اذا مات العالم ثلم فی‌الاسلام ثلمه لا یسدها شیء

ارتحال ملکوتی عالم ربانی، فقیه صمدانی و مربی روحانی حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ مجتبی تهرانی اعلی الله مقامه، ضایعه جبران‌ناپذیری است که جامعه علمی و دینی کشور، آحاد مؤمنین و حوزه‌های علمیه را به‌ویژه به سوگ نشاند.