نماز/بهره مندی از آن

نماز در سراپرده ی گفتگو با او مقام خاص است، هر چند که أوقات آن بار عام الهی است برای همه ی بندگان.برای ورود به سراپرده ی حق باید از مقام تکبیر تا مقام تهلیل را پیمود. توحید او به نوای نبوت و صلای ولایت، نماز گزار را به وادی فلاح می کشانند تا با خیر العمل عظمت و کبریایی حق را حمد گزاره.
هر کسی را از نماز بهره ای است به اندازه ی معرفت و رهیابی او به مقامی از مقامات نماز. اما دخول به مقامی و صعود به مرتبه ای مستلزمات رهسپاریم است ولی:
دیدن روی ترا دیده ی جان بین باید          وین کجا مرتبه ی چشم جهان بین من است
باید دیده و جان را شست تا بهتر دید و بهتر درک کرد.
چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکی است.          نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
و هیچ آبی برای شستشو برتر از آب معرفت نیست. و نماز جوی بار جاری معرفت است.