ادب عاشورا

ادب عاشورا، ادب عاطفه است و حماسه، رقّت است و غلظت، شور است و شعور و بالاخره ادب عشق است و شهادت. نمونه‌های این گنجینۀ درخشان و تلألؤ و تابش این اندیشه‌های والا را در بیانات و احتجاجات حسین‌بن‌علی(ع) و یارانش در مصاف دشمن به وضوح می‌توان مشاهده کرد. آنجا که دو گروه در برابر هم صف آراسته‌اند، امام حسین(ع) و یارانش لب به سخن گشوده‌اند تا وجدانهای خفته را به مضراب کلامِ حق زخمه زنند شاید که بیدار شوند. اما صف مقابل توان شنیدن و استماع سخن حق را ندارد، فرماندهی آنان دستور می‌دهد تا با قیل و قال، هلهله و همهمه و کوبیدن طبل و شیپور از طنینِ کلام حسین(ع) در میان لشکریان جلوگیری شود.(عاشورا در آیینۀ تاریخ و ادب صفحه 30)

نظر دهید

Image CAPTCHA
شناسه امنیتی داخل تصویر را وارد کنید.