بهار

بهار آیتی از آیات حق است. نشان جلال و عظمت او در آینۀ جمال و زیبایی است. یادآور آغاز و انجام خلقت است. نمایشگر مرگ و زندگی در دوره‌ای کوتاه است.
زمین و طبیعت افسرده و مرده دوباره جان می‌گیرد و نفس می‌کشد. درختان لخت و عور بر اندام خود جامه می‌پوشند. زمین تیره را سبزی فرا می‌گیرد. آبها زلال؛ چشمه‌ها جاری و جان‌ها پرطراوت می‌گردند. عالم و آدم دوباره نشاط می‌یابند و شادی می‌کنند. قرآن چه زیبا می‌فرماید: «وَ اللهُ الّذی اَرسَل الرّیاحَ فَتُثیرُ سحاباً فَسُقناهُ اِلی بلدٍ میّتٍ فَاَحیَینا بِهِ الاَرض بعد موتِها وَ کذلِکَ النُشور».
باد و ابر و باران مأموران اویند تا زمین مرده زنده شود، قیامت نیز این چنین است، اما تا به حال به این موضوع اندیشیده‌ایم؟! (یادداشتها بر داشتها صفحه 13)

نظر دهید

Image CAPTCHA
شناسه امنیتی داخل تصویر را وارد کنید.