دعا در صحیفۀ سجّادیه

با نگاهی هر چند کوتاه به صفحات نورانی صحیفه می‌توان دریافت که دعا در روزگار نتوانستن‌ها، توانایی و در عصر خفقان فریاد و در سرزمین مردگان، تحرّک و زندگی است. آن‌گاه که نفس‌ها در سینه حبس می‌شوند و هشام‌ها و عبدالملک‌ها، حشمت و جاه می‌یابند و فریب و ریای مروانی آسیاب آدم‌کشی بنی‌امیه را در حرکتی دوباره می‌آورد، دعاها و مناجات صحیفۀ سجادیه نیز خون‌ها را در رگ‌ها می‌جوشاند و اندیشۀ علوی را از محاق بیرون می‌کشد، زید را قیام آوری انتقام‌گر می‌کند تا حمار طاحونۀ اموی در مدار نفس خویش سقوط کند.(یادداشتها بر داشتها صفحه 75)

نظر دهید

Image CAPTCHA
شناسه امنیتی داخل تصویر را وارد کنید.