شهید محمد جواد باهنر

بین شهدای آموزش و پرورش، من شهید باهنر را حرفه ای دیدم. او منظومه ی فکری تربیتی داشته و همه ی مبانی فکری و ایدئولوژیکش در عملش هویدا شده است. در فرصت کوتاهی که پیدا کرده، همه ی این مبانی را نهادینه کرده است. وقتی از معلم صحبت کرده روی تربیت معلم کار کرده است. وقتی مقوله ی آموزشهای دینی را گفته، نمونه ی کتاب ارائه کرده است. احساس من این است اگر مجموعه ی کتابهای آقای باهنر را در کانون توجه یک عده صاحب نظر علوم تربیتی قرار دهید، خواهید دید هرجا موفق به اظهار تفکری شده ، خانه های خالی را کامل کرده است. یکی از جاهایی که می شود این ها را ردیابی کرد، اسناد و مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش است. در آن جلسات که معمولا از ١٠ شب به بعد تشکیل می شده و اسناد آن زمان با دستخط نوشته شده است، افرادی نظیر آقای باهنر، دکتر حبیبی، یدالله سحابی، بهشتی و رجایی شرکت داشته اند. هر وقت آقای باهنر حرف زده مؤجز گفته، ولی حرف او یک گزاره ی بایدی یا توصیفی واقعی است. لذا کتابهایی که از ایشان هست، چه گفتارهای تربیتی و چه در حوزه ی انسان شناختی، همه را می توان در آموزش و پرورش پیاده کرد؛ البته شاید بعضی از آنها زمانش متعلق به گذشته باشد. می گویند گاهی که در جلسات نوبت به ایشان می رسیده، می گفته نظر من را دیگران گفتند من نظری ندارم. نه عطش گفتن داشته و نه نوشتن بی مورد. آنچه نوشته خوب نوشته و آنچه گفته خوب گفته است. -مجله ی معلم شماره ی ٢٥٨ ص١٤/مصاحبه-