بیانیه‌ای استاد محی‌الدین محمدیان درباره حوادث اخیر کشور افغانستان

بسم‌الله الرحمن الرحیم
انما المؤمنون اخوة، فاصلحوا بین اخویکم
سوره حجرات /۱۰
افغانستان کشوری مستقل، صاحب فرهنگ و مدنیتی ریشه‌دار ،عالمانی بزرگ و اندیشمندانی سترگ و مردمانی سخت کوش و متعهد به اسلام است.

با گذشت بیش از چهل سال مقاومت در برابر تجاوز بیگانه و جنگ های تحمیلی هنوز هم در برابر دشمن زانو نزده است و ان‌شاءالله هرگز تسلیم بیگانگان نخواهد شد.
اما درگیری‌های قومی با دخالت و تحریکات بیگانه و در رأس آنها آمریکا و اذناب منطقه‌ای آن،کاروان صلح و آرامش و ترقی و پیشرفت در افغانستان را به شدت تهدید کرده و مردم آن را سخت آزرده است.
تجربه‌ی چندین دهه جنگ در افغانستان نشان می دهد اتمام نزاع داخلی یک ضرورت و واجب عقلی و دینی است و راه حلی جز گفت و گو و مذاکره بین اقوام و دسته‌جات افغانستانی ندارد.
هرکس صلاح و امنیت و خیر مردم افغانستان را می‌خواهد باید در جلوگیری از جنگ و برادرکشی تلاش کند و در زمین قدرت ‌های بزرگ مانند آمریکا و وابستگان منطقه‌ای آن بازی نکند.
بسیار محل تعجب است که برخی از همسایگان کشور افغانستان و دولتهای دوردست با دخالت ‌های نظامی،سیاسی و پشتیبانی ‌های مالی بر شعله های جنگ در افغانستان می‌دمند و به جای پرهیز دادن از جنگ و خونریزی با حمایت ‌های نظامی و پشتیبانی ‌های تجهیزاتی گروه ‌ها و طوایف مختلف را علیه یکدیگر تحریک می‌کنند.
‌امروز از دولت پاکستان انتظار می رود به جای دخالت نظامی و جانبداری از یک گروه،اگر خواهان خیر و صلاح مردم افغانستان است مانع مداخلات سازمانISIدر آموزش گروه های شبه نظامی شود و با پهپادها مردم این کشور را بمباران نکند. چرا که این عمل دولت پاکستان نه تنها به امنیت افغانستان کمک نمی کند بلکه در میان مدت امنیت داخلی پاکستان را نیز به خطر خواهد انداخت.
دولتهای عربی که با پول و کمک های مالی و سلاح‌های سبک و سنگین گروهی را برعلیه گروه دیگری تحریک می‌کنند اگر واقعا به فکر امنیت و صلاح امت اسلامی هستند و با ادعای کمک به اخراج آمریکا از افغانستان توسط طالبان این کار را انجام می‌دهند، چرا در برابر اشغال فلسطین ساکت هستند و برای مردم سر زمین های اشغالی در برابر رژیم صهیونسیتی این سخاوت را نشان نمی‌دهند؟!
این طلبه از دولت آقای عمران خان متعجب است، چرا به جای تمرکز بر امنیت داخلی و مرزهای خود با هند و پشتیبانی از مردم کشمیر،پای در جای پای آمریکا برای کشتار مردم افغانستان گذاشته است؟!!چرا دولتهای امارت و قطر و سعودی اگر واقعا خواهان سعادت مندی مردم افغانستان هستند به جای کمک به تجهیز مدارس و مراکز فنی و حرفه‌ای،تأمین بهداشت و سلامت ،تأسیس مراکز خدماتی و احداث جاده و پل به ارسال سلاح برای گروه های جنگ طلب همت گمارده‌اند؟!
اینجانب همانند بسیاری از رجال حوزوی و دانشگاهی معتقد هستم فعالان مدنی افغانستان،روشنفکران و علماء، مجاهدان و سیاستمداران و بالاخره مردان و زنان افغانستانی باید ضمن درک حساسیت شرایط کشور خود ،از ةخجنگ و درگیری اجتناب نموده و با گفت و گو دولت فراگیر و مستقل خود را تشکیل دهند.
هرچند برخی از تحلیلگران با یادآوری گذشته نسبت به طالبان و عملکرد آینده‌ی آنها خوش‌بین نیستند ،اما چون بخشی از اقوام افغانستانی با آنان همراه و هم رأی هستند،نظر آنان را محترم شمرده و به لازم الاحترام دانستن اقوام دیگر و رعایت حق و سهم آنان در اداره‌ی کشور و مراعات آزادی های مدنی زنان و مردان و اقلیت‌ها سفارش می‌کنیم.
امروز در افغانستان از هر خطری بالاتر خطر برادرکشی و ویران ساختن زیرساخت‌های کشور به دست خود افغانستانی‌هاست.این همان نقشه‌ای است که دولت آمریکا و غربی‌های اشغالگر آن را برای بعد از خروج نیروهای خود طراحی کرده‌اند.
اما جمله‌ای با رجال سیاست و مردم نگران ایران که نسبت به تحولات افغانستان حساس شده‌اند.
اولا :مردان سیاست از هر طریق ممکن باید از گسترش خونریزی و درگیری بین گروهای مختلف افغانستانی جلوگیری کنند و به کشورهای مداخله گر نسبت به عواقب نگران کننده‌ی آن انذار دهند.
ثانیا : باید کشورهای همسایه افغانستان بدانند که روی کار آمدن حکومت افراطی که به هنجارهای اخلاقی،اجتماعی و حقوقی ملتزم نباشد تهدیدات منطقه ای و فرامرزی را در پی خواهد داشت و جمهوری اسلامی نسبت به امنیت ملی خود ملاحظه ی هیچکس را نمی‌کند و در جهت مصالح مردم افغانستان از طوایف و اقوام مختلف تحت ستم در داخل خاک افغانستان از حمایت های مادی و معنوی دریغ نخواهد کرد.
ثالثا: مردم عزیز ایران باید هوشیار باشند که برخی دلسوزی های متظاهرانه و فشار و یا پرسش از عدم مداخله ایران در حمایت از برخی اطراف نزاع داخلی،صادقانه نیست و این مدعیان در مقابله با طالبان طبق سناریوی آمریکایی ایفای نفش می‌کنند.
یقینا گروه‌های شیعی و فارس زبان‌های افغانستانی بهتر و بیشتر از همگان از حمایت های معنوی و مهمانپذیری ایرانیان در طول سالیان طولانی جنگ و جهاد افغانستان خبر دارند. عمده‌ی این اشخاص منتقد کسانی هستند که همین امروز هم به تشکیل جبهه‌ی مقاومت در برابر آمریکا معترضند و از حضور پناهجویان افغانستانی در ایران ابراز ناراحتی می‌کنند و گاه بعضی رفتارهای ناشایست برخی از اتباع مهاجر را به تمام شهروندان افغانستانی تعمیم می‌دهند.
نکته‌ی آخر اینکه،اگر برخی از دولت‌ها در صدد صدور بحران و یا بحران آفرینی برای جمهوری اسلامی باشند باید از مشت آهنین جمهوری اسلامی در حفظ منافع ملی خود و حیثیت و کرامت انسانی مسلمانان افغانستان بهراسند. و لینصرن الله من ینصره انّ الله لقویٌّ عزیزٌ. والله عزیزٌ ذوانتقام
محی‌الدین بهرام محمدیان
۲۳/شهریور/۱۴۰۰
مطابق با ۲۹/محرالحرام/۱۴۴۳