عباس الگوی وفاداری و فداکاری و نشان پایداری و ولایتمداری

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علی الحسین و علی علیّ بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین
گل غیرت و ناموسی اباالفضلدن ئورگش / گور ساخلادی پرچم نئجه میدان آراسیندا
از سالهای کودکی این ذکر نوحه را به یاد دارم که در دسته ی سینه زنی ورد می گرفتیم، آن روزها به ذائقه ی سن و سال خود چهره ی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در هیأت قهرمان وَ پهلوان رشیدی می دیدم که صف سپاهیان دشمن را به هم می ریزد و وارد شریعه ی فرات می شود، مشک را پر از آب می کند و بی آنکه خود آب بخورد، از نهر خارج می شود تا آب به تشنگان حرم برساند. اما دشمن که از رویا رویی با عباس وحشت دارد از کمین خارج می شود از پشتِ سر، دستان ابوالفضل را قطع و از دور چشم و پیشانی او را هدف تیر قرار می دهد. اما ابوالفضل آن سردارِ قهرمان بی هیچ وحشتی رجز می خواند: " وَاللهِ إِنْ قطعتموا یمینی.      إنی اُحامی أبداً عن دینی "

بازهم دشمن جرأت نزدیک شدن به او را ندارد تا اینکه تیری دیگر بر پیشانی او می نشیند و چون دستی در بدن ندارد، سر خم می کند تا تیر را با زانوان از پیشانی بیرون کشد، دراین حال دشمن عمود آهنین بر فرق او می کوبد و عباس آن دلاور بی بدیل از پشت زین به صورت بر روی زمین می افتد." این تصویر از سقای علمدار، هنوز هم حزن و اندوه را در من بر می انگیزد. اما امروز از رشادت عباس علاوه بر شجاعت توأم با مظلومیتش معنای دیگری در می یابم که ورد سینه زنی آن روز را برایم تفسیر می کند.
عباس، آن برادر وفادار صاحب بصیرت است که در بحبوبه ی حادثه که دشمن دام فریب و تزویر و تطمیع و تهدید را گسترده است حمایت و اطاعت از برادر و امام خویش را بر هر چیزی ترجیح می دهد وامان و امان نامه و امان دهنده را لعن و نفرین می کند و تا ابد عنوان نِعْمَ الأخ المواسی را از آنِ خود می کند.
عباس الگوی وفاداری و فداکاری در راه اسلام و قران است ،عباس نشان پایداری بر حق و ثبات قدم در ولایت مداری است. عباس رمز غیرت و مردانگی و راز شجاعت و فرزانگی است.
امروز وقتی سوگ عباس را می خوانم و به یاد عطش و سینه ی تنگ او در فراق شهیدان و غربت امام و برادرش حسین علیه السلام مویه می کنم، دلتنگی های بازماندگان جهاد و دفاع مقدس را احساس می کنم که علاوه بر این دلتنگی ، باید از میان میدان موانع و مین جهنده ی دنیا باریکه معبری باز کنند تا به سلامت عبور کنند و شیمیایی شهوت و شهرت و خمپاره های بی صدای توجیه و غفلت آنها را از پای در نیاورد و یا در کمین یارگیری دشمن به اسارت در نیایند.
از عباس باید آموخت که چگونه باید پرچم و علم را نگه داشت تا حتی دشمن نیز بعد از شهادت علمدار به پایمردی و شجاعت او گواهی دهد و إقرار کند که هر جای این علم و پرچم از تیر وشمشیر سوراخ سوراخ و ضرب دیده است مگر قبضه ی آن که علمدارش از به قیمت جان حفاظت کرده است.!
اجازه دهید ما هم گواه و شاهد عباس علیه السلام باشیم وعرض کنیم :" آنّکَ مَضٓیْتٓ علیٰ بصیرَةٍ مِنْ اَمرکَ مُقتَدیاً بالصّالِحین و مُتّبِعاً لِلنّبیین"

نظرات

خوش به حال شهدا ء که امروز در کنار سفره سالار شهیدان هم بزم شهدای کربلا هستند و غبطه خور به همنشینی با عباس علمدار. ولی امیدوارم سفره جهاد و شهادت برای ما جامندگان نیز مانند سردار شهید همدانی سهمی داشته باشد.

ای کاش ادامه شعر را می ننوشتید ،آدم با این شعرهای قدیمی و سنتی حماسی یک حال دیگر پیدا می کند.

هانسی گروهون بئله مولاسی وار
شیعه لرین حضرت عباسی وار

شیرمردون یخلوب توپراقا قارداش یارالی

ایلورم سجده جبینیم یارالی باش یارالی
.

تقدیم به استاد محمدیان ،به یاد کلاس صحیفه سجادیه مرحوم استاد کهنمویی
نهر فراته گوردولر سردار بی همتا گلور

الده علم حیدر کیمی بیر تشنه لب سقّا گلور

نهر فراته گوردولر سردار بی همتا گلور

الده علم حیدر کیمی بیر تشنه لب سقّا گلور

بیر نحویله عزم ایلیوب سو آلماقا بی اختیار

ماه بنی هاشم اولوب یول اوسته گون تک آشکار

عازمدی فتح خیبره گویا ولیّ کردگار

کیم مرحبی اُلدورماقا میدانه بی پروا گلور

گورجاق بو حالی یوز ویروب اهل جفایه اضطراب

بیر بی حیا اوز دوندروب ایتدی عمر سعده خطاب

امرون ندور بو باره ده وار لشکر ایچره انقلاب

باخ گور فرات اوسته نجه عبّاس رزم آرا گلور

سعد اوغلی اولدی باخبر ظلم و ستم دامین قوروب

قلب رسول اکرمه معناده بیر یاره ووروب

حفظ فراته تازه دن بئش مین سواره آرتیروب

باخموب عطشدن نالیه ذریه ی طاها گلور

گَلدی علی اوغلی اولوب چون کوفیانه روبرو

فرمایش ایتدی شرم ایدون ای لشکر بی آبرو

یاندی عیال مصطفی یوخ خیمه ده بیر شربه سو

بو نهره سیراب اولماقا هر کافر و ترسا گلور

یوخسا فرات ای کوفیان مهریه ی زهرا دگل

یا بو امام تشنه لب ذریه ی طه دگل

یا بو سوسوزلار عترت صدیقه ی کبری دگل

لشگر ایشیدمیرسوز مگر، فریاد واویلا گلور

آیا روادور بو سودان سیراب اولا گبر و یهود

آل علی عطشان قالا بو چولده ای قوم عنود

لب تشنه لردن ایلیه ناله سماواته صعود

فریاده بو اوضاعیدن انسیّه ی حورا گلور

حجاجین اوغلی سویلدی، ای زاده ی شیر خدا

هرگز حسینه ویرمروخ دنیا یوزین گر سو دوتا

سو هر نه قَدری بیزده دور ممکن دگل سیراب اولا

بوندان علاوه ایلروخ فکره نه که ایذا گلور

مختاریدور ایتسون قبول آخِر ایکی امرین بیرین

یا راضی اولسون بیعته تا کسمه سونلر اللرین

یا اینکه پامال ایلسون والیّ شامین لشکرین

بو گفتگودن نالیه دنیا و مافیها گلور

فرمایش ایتدی حضرت عباس او دریای کرم

یاخشی بُلر تاج سریم من بیعت امرین بُلمرم

اما صفوف دشمنی بیر آندا پامال ایلرم

باک ایتمرم موجه قشون هر چند چون دریا گلور

بی اعتنا بیر حمله ده سمت فراته یول آچوب

لشکر هامی روبه صفت، شیرین قباقیندن قاچوب

نهری آلوب اشراریدن، دین بیرقین اوردا ساچوب

گوردی فراتی موج ایدر مثل یم عظما، گلور

گورجاق فراتین موجینی اول خسور گردون مدار

دولدوردی اوجین، ایستدی ایشسون سودا بی اختیار

حسرتله بیر باخدی سویا، سویلوبدی اول ای نفس خوار

مهر عالمنده مقصدون گور مهریله همتا گلور

سن سو ایچورسن قارداشون اما عطشدن اودلانور

سوز عطشدن اود دوتوب صد پاره دللر دوغرانور

خوردا اوشاقلار اود دوتوب سوز حرارتدن یانور

شور و نوایه گورموسن اطفال مه سیما گلور

راه مواساتی دوتوب اوز نفس پاکین سِشمدی

قارداشینی یاد ایلدی رسم وفادن گیشمدی

اوجین بوشاتدی، دولدوروب مشکین، سو امّا ایشمدی

لب تشنه دریادن چخوب ماه جهان آرا گلور

سمت خیامه آت سالوب اول سیّد عالی نسب

ناگه خبردار اولدولار بو امره گرگان عرب

دورت بیر طرفدن ایتدیلر حمله گروه بی ادب

چون گوردولر الده دوتوب شمشیر برق آسا گلور

باک ایتمیوب اصلاً او دم یوز دوندروبدی لشکره

گویا آجیقلی شیریدی بیر حمله ایتدی صفلره

لشکر پراکنده اولوب صفلر قاریشدی بیربیره

دنیاده بیله نامور گور فکریوه آیا گلور؟

بو قصه ی پرشوریدن سعد اوغلی اولدی با خبر

سمت علمداره دونوب حسرتله بیر سالدی نظر

گوردی علی اوغلی سالوب تیغیله آفاقه شرر

مردانه حمله ایلیوری، هر سمتیدن اعدا گلور

فریاد قیلدی لشکره ای قوم مهلت ویرمیون

اطرافینی یکسر دوتون، عبّاسه فرصت ویرمیون

ایلر صفوفی تار و مار، آنی فراقت ویرمیون

بو غیظیله که زاده ی شیر حق یکتا گلور

بو شیر صولتمنددور خیلی دلاوردور بُلون

شاه ولایت اوغلیدور فرزند حیدردی بُلون

هَیجاده سانسیز لشکره، بیردی برابردی بُلون

بو قدری لشکردن گورون باک ایلمور اصلا گلور

سعد اوغلینون قصدین بُلوب چون فرقه ی بی نام و ننگ

دورت مین قوشوندان اوخ آتان آیریلدی اللرده خدنگ

بیر تیرباران ایتدیلر صاحب لوانی بی درنگ

سویلوب گورن، عباسیدور یا پر آچوب عنقا گلور

ظلم عدودن عاقبت صدپاره میداندا دوشوب

سرو صنوبر تک او گُل جسمی بیاباندا دوشوب

مشک اوخلانوب، بیرق یاتوب، قولّاری بیر یاندا دوشوب

هر آن بو غمده نالیه پیغمبر و زهرا گلور

سسلندی قارداش یا حسین درک ایت منی گَل دادیمه

سندنصورا بیر کیمسه یوخ یتسون منیم امدادیمه

جلاد الینده قالمیشام دورما یتیش امدادیمه

عبّاسیدن گَل گور نجه فریاد وا غوثا گلور

بُلمم نجه قارداش سسین درک ایلدی شاه زمن

سولدی سارالدی گُل کیمی آخِر امام ممتحن

عبّاسه امداد ایتماقا بیر نوعی چخدی خیمه دن

دنیا گوزونده تار اولوب مثل شب یلدا، گلور

سسلردی قارداش قارداشون سال یاده گلدیم هارداسان

ای ظلم الیله صید اولان صیّاده گلدیم هارداسان

امداده سسلردون منی امداده گلدیم هارداسان

سس ویر سسیمه دادیوه سبط شه بطحا گلور

تاپدی یارالی قارداشین بیر یرده شاه غم حشم

گوردی علمداری دوشوب بیر یرده، بیر یرده علم

فرمایش ایتدی قامتیم قارداش غمونده اولدی خم

قارداشه هر بیر غصّه دن قارداش غمی بالا گلور

ازبسکه شاه کربلا غمدن ایتیرمیشدی اوزین

ناله گلوگیر ایلیوب کشف ایلینمیردی سوزین

لطف ایلیوب قارداشینون بیر نحویله سیلدی گوزین

بو ماجرادن نالیه صدیقه ی کبری گلور

سسلندی قارداش سو یولون گوزلور سوسوزلار دور گیداخ

الده سو جامی قیزلاریم آغلار سیزیلدار دور گیداخ

سن گیتمسن اطفالیمون فریادی آرتار دور گیداخ

میدانه یکسر عترت سلطان اَو اَدنی گلور

ای کهنموئی دائماً‌ وور دامن عبّاسه چنگ

توک اشکیوی تاپسون سوزون گوزیاشیویله آب و رنگ

عرض ایله یا رب یر یوزی اسلامیانه اولدی تنگ

ظلمت اولوب دنیا، هاچان مهر جهان آرا گلور

آچ گؤزلرون نظر قیل صاحب-ی-علم ابالفضل

جرات تاپیبدی سن سیز قوم-ی-ظلم ابالفضل

یالقوز گؤروب حسینی آلمیش آرایه دشمن

گول جیسمینه وورارلار تیر و سنان ابالفضل

هانسی لعین ستمله سو مشکون اوخلاییبدیر

عطشان قالیب تماما" اهل-ی-حرم ابالفضل

سیندیردیلار بئلیمی یوخ طاقت –و –توانیم

هجرونده ائیله ییبلر قدّیمی خم ابالفضل

عقل گفتش تشنه کامی، نوش کن
عشق گفتش بحر غیرت جوش کن
آب گفتش بر صفای من نگر
قلب گفتش در وفای من نگر
عافیت گفتش کف آبی بنوش
عاطفت گفتش که چشم از وی بپوش
تشنگی گفتش تو را سازم هلاک
رستگی گفتش که از مردن چه باک؟

نظر دهید

Plain text

  • Allowed HTML tags: <em> <strong> <cite> <blockquote> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • No HTML tags allowed.
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Lines and paragraphs break automatically.
Image CAPTCHA
شناسه امنیتی داخل تصویر را وارد کنید.